Şu an bu yazıyı yanıbaşımda duran köpüklü mü köpüklü sıcak çikolatamın köpüklerini üfleyerek yazmaktayım.Napıyım,seviyorum o köpükcükleri patlatmayı! Eğer siz de benim gibi yemek için yaşayanlardansanız beni anlayışla karşılayacaksınız,eminim.Yemek diye bir sanatın gündeme gelmesini geçtim çünkü bize artık bu ifade çok yetersiz geliyor.Hani bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyim derler ya,hah işte o hesap bizdeki de.Çevremde yemekten bahsetmeyip,yaşamak için yiyen tek bir Allah'ın kulu YOK.Günün her saatinde gerek foodporn aracılığıyla gerek yemek tarifleriyle birbirimizi acıktırma potansiyeline sahibiz.Hatta bugünkü yazımın konusunu değiştirmeme sebep olan da yine benim caanım arkadaşlarımdan biridir,sağolsun(!) Artık aramızdaki yemek aşkı öyle bir raddeye geldi ki, "Hilly başım dertte,yardım et!" diye bir mesaj atsam, (tabii böyle bi mesaj atmam herhalde,neticede Amerikan filminde değiliz) dur önce şu yediğime bak deyip yemeğinin fotoğrafını atar.Mükemmel ya,çevremde sürekli yemekten konuşabileceğim insanların olması gerçekten mükemmel.Bize göre ne kadar yemek o kadar mutluluktur çünkü.Öylesine bağımlıyız ki,okuldayken öğle yemeğini düşünmeden acaba tatlı olarak ne yesek dondurma mı yoksa waffle yemeye mi gitsek diye düşünürdük.Aslında bendeki bu manyaklık kendimce normal sayılır çünkü 4 ay gibi ciddi bir süredir diyetteydim (çaktırmayın hala sıkı diyette olmam gerek ama işleri biraz gevşettim,hehe) ve her gün çikolata yiyeceğim günün hayaliyle uyuyordum.Evet,çok faydasını gördüm,22 kilo az bir sayı değil ama insan başardığı şeye değil de başarma yolundayken yapamadığı şeylere daha çok takılıyor.Çünkü diyet yapmak İĞRENÇ.Ha burada bir parantez açmak zorundayım,yapmayı sevdiğim tek diyet var Dukan diyeti,onu da başka bir yazımda açıklayacağım.Şunu düşünüyorum,mesela neden yemekten sonra rahatça dondurmalı sufle yemek yerine elma yesin ki bir insan? ya da neden ayy bugün çok kalori aldım akşama yemek yiyemem diyerek hayıflansın? İsviçreliler mi Amerikalılar mı hangi bilim adamı bulacaksa bulsun artık şu çareyi çünkü YIL-DIK.Bu kalori hesaplarken kullandığım matematiği bir daha hiçbir yerde kullanmayacakmışım gibi gelmiyor değil hani,markette bile bir şey almaya yeltendiğimde o kadar fazla kalori hesabı yapıp zaman harcıyorum ki sonunda vazgeçip marketten çıkarken kasiyerlerin "bu kadar durdun,bari bi şey alsaydın!" bakışlarını sezebiliyorum.Baskılar bizi yıldıramaz!
Şimdi alttaki fotoğraf kendini ümitsizce teselli etmeye çalışan iki genç kızın hikayesini anlatıyor; İpekimsi ve Ozummy
En azından kabullendik,bizdeki bu huy değişmeyecek ama bazen kendi kendimize sağlıklı beslenme olaylarına giriyoruz mesela spordan sonra meyveli yoğurt filan yiyoruz ama sonunda çok sıkıcı olduğuna karar verip eskiye dönüş yapıyoruz.
Bir de şu muhabbetimiz çok popüler:
Eveet,bugünkü yazımın sonunda da en kolay ve en hızlı mutlu olma yollarından birini paylaştım.Yemek yemek insanı yedikten yaklaşık 1 dakika sonra mutlu edecek bir potansiyele ve hıza sahiptir,ah bi de sonradan gelen pişmanlığı olmasa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder